स्वकृत काव्यरचना
नसतानाही वारा थरथरतात पाने आठवून रात्रीची मधुर स्वप्ने पांढरे शुभ्र पाखरू भिरभिरते ओढ्यावरून झोंबणाऱ्या गारव्याने पाणी जाते शहारून निरोप घेताना रात्रीचा हळवे होते भुरे आकाश आतुरतेने वाट पाहते कधी दिसेल सूर्यप्रकाश आईने डोळे मिटले तेव्हा आईने डोळे मिटले तेव्हा खरे नाही वाटले वाटले, ते खळखळून हसणे ते गाणी गुणगुणणे कुठे बरे विरले होती जेव्हा आई तेव्हा वाटायचे किती बावळट ही बाई नाही कळत साध्या गोष्टी हिला तिच्या निरागसपणाचा राग राग केला आता पावलापावलाला येते तिची आठवण आता कळते किती उपयोगी होती तिची शिकवण पण वाटते आईवाचूनही राहिले पाहिजे चालत आईवाचून खचलो तर व्यर्थ गेली आईची मेहनत आईलाही करायची आहे अनंताची वाटचाल तिच्या आठवणीत कुढलो तर तिचेही अडखळेल पाऊल डेक्कन एक्स्प्रेसची मुशाफिरी लोणावळ्यास अजुनी चिक्कीचा गोडवा आहे करजतला अजुनी बटाटेवड्याचा गंध दरवळतो आहे मुंबई-पुणे एक्स्प्रेसवे वाहनांनी तुडुंब भरला आहे मला मात्र डेक्कन एक्स्प्रेसची मुशाफिरी याद आहे पाऊस पाऊस मनींचे गुज मला माझ्या जवळ नेणारा माझीचं माझ्याशी ओळख करून देणारा अलवार आठवणी डोहातून वर आणणारा दुःखाचे कढ उचंबळवून डोळ्यांत